Il secundo giorno: Vado in scuola per la prima vo
Door: loukieopreis
Blijf op de hoogte en volg Marlou
17 April 2011 | Italië, Rome
Mijn eerste schooldag. Toen we aankwamen werden we ontvangen in de receptie. Daar werd iedereen gevraagd of ze beginners waren of eerst een test wilde afleggen om het niveau te bepalen. Aangezien mijn kennis van de Italiaanse taal nog niet veel meer is dan ciao, gelato en arrivederci, heb ik die test maar niet gedaan.
Toen de klassen gevormd waren zijn we met de lerares meegegaan naar het lokaal. Ze heeft ons toen meteen één voor één even apart genomen om kennis te maken en daarna hadden we een best lange pauze. Ik had in het lokaal al kennisgemaakt met een ander Nederlands meisje, Michelle, een Duits meisje, Laura, en een Braziliaanse jongen, Rafael. We zijn toen in de pauze even met zijn vieren koffie gaan drinken. En toen we op het terras zaten kwamen zij zowaar een bekende tegen, hun Zweedse huisgenoot, Carl. Dus die heb ik toen ook al leren kennen. Het is alleen een beetje jammer dat zij met z’n allen in een appartement in een ander deel van de stad wonen, terwijl ik in een kamertje zit met huisgenoten die ik bijna niet zie.
Maargoed, de eerste les was wel leuk. We hebben geleerd hoe je jezelf voorstelt en hoe je zegt waar je vandaan komt. Niet zo heel ingewikkeld tot nu toe dus. De andere klasgenoten zijn ook aardig, alleen de meeste zijn iets ouder. Er is nog een Japans meisje van een jaar of 20, maar zij spreekt bijna geen Engels, en een Amerikaans stel van begin 20. Die zijn ook vriendelijk, maar die trekken natuurlijk vooral samen op. Verder is er nog een nogal irritant Engels koppel van eind 40, maar de vrouw zegt steeds dat ze 21 is. Bovendien zit ze constant antwoord te geven op vragen die niet aan haar gesteld worden, wat nogal vervelend is voor de mensen die even naar het antwoord moeten zoeken. Dan is er ook nog een vriendelijke Engelsman en een Australische vrouw, allebei van middelbare leeftijd.
Na de eerste les zijn we weer met zijn vieren een broodje gaan eten. Daarna was er een welkomst‘cocktailparty’. Daar werd het activiteitenprogramma nader toegelicht en werden we welkom geheten bij het Centro Fiorenza. Hierna ben ik even met Michelle de stad in gegaan, want Laura en Rafael hadden nog een extra les. Zij hebben allebei een uitgebreider pakket met 30 of 24 lessen per week i.p.v. 20. Toen zij de school uithadden ben ik naar huis gegaan. Ik heb even thuis uitgerust en ben toen op zoek gegaan naar de grotere supermarkt. Die is helaas aardig ver voor mij, maar wel erg groot. Alleen jammer dat het winkelwagenverkeer net zo chaotisch is als het gewone Italiaanse verkeer. Wat wel grappig was, is dat ik terwijl ik in de rekken aan het zoeken was ik opeens ‘Ciao!’ achter me hoorde; stond Carl daar, die net de anderen had gewezen waar de supermarkt was. It’s a small world after all ;)
Daarna zijn we een stukje samen terug gelopen, tot onze wegen elkaar scheidden.
En toen…toen heb ik mijn eerste pizzaatje gebakken! Finalemente!
Toen de klassen gevormd waren zijn we met de lerares meegegaan naar het lokaal. Ze heeft ons toen meteen één voor één even apart genomen om kennis te maken en daarna hadden we een best lange pauze. Ik had in het lokaal al kennisgemaakt met een ander Nederlands meisje, Michelle, een Duits meisje, Laura, en een Braziliaanse jongen, Rafael. We zijn toen in de pauze even met zijn vieren koffie gaan drinken. En toen we op het terras zaten kwamen zij zowaar een bekende tegen, hun Zweedse huisgenoot, Carl. Dus die heb ik toen ook al leren kennen. Het is alleen een beetje jammer dat zij met z’n allen in een appartement in een ander deel van de stad wonen, terwijl ik in een kamertje zit met huisgenoten die ik bijna niet zie.
Maargoed, de eerste les was wel leuk. We hebben geleerd hoe je jezelf voorstelt en hoe je zegt waar je vandaan komt. Niet zo heel ingewikkeld tot nu toe dus. De andere klasgenoten zijn ook aardig, alleen de meeste zijn iets ouder. Er is nog een Japans meisje van een jaar of 20, maar zij spreekt bijna geen Engels, en een Amerikaans stel van begin 20. Die zijn ook vriendelijk, maar die trekken natuurlijk vooral samen op. Verder is er nog een nogal irritant Engels koppel van eind 40, maar de vrouw zegt steeds dat ze 21 is. Bovendien zit ze constant antwoord te geven op vragen die niet aan haar gesteld worden, wat nogal vervelend is voor de mensen die even naar het antwoord moeten zoeken. Dan is er ook nog een vriendelijke Engelsman en een Australische vrouw, allebei van middelbare leeftijd.
Na de eerste les zijn we weer met zijn vieren een broodje gaan eten. Daarna was er een welkomst‘cocktailparty’. Daar werd het activiteitenprogramma nader toegelicht en werden we welkom geheten bij het Centro Fiorenza. Hierna ben ik even met Michelle de stad in gegaan, want Laura en Rafael hadden nog een extra les. Zij hebben allebei een uitgebreider pakket met 30 of 24 lessen per week i.p.v. 20. Toen zij de school uithadden ben ik naar huis gegaan. Ik heb even thuis uitgerust en ben toen op zoek gegaan naar de grotere supermarkt. Die is helaas aardig ver voor mij, maar wel erg groot. Alleen jammer dat het winkelwagenverkeer net zo chaotisch is als het gewone Italiaanse verkeer. Wat wel grappig was, is dat ik terwijl ik in de rekken aan het zoeken was ik opeens ‘Ciao!’ achter me hoorde; stond Carl daar, die net de anderen had gewezen waar de supermarkt was. It’s a small world after all ;)
Daarna zijn we een stukje samen terug gelopen, tot onze wegen elkaar scheidden.
En toen…toen heb ik mijn eerste pizzaatje gebakken! Finalemente!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
